منقح ترین تعریف از عرفان و تفاوت آن با زهد و عبادت را ابوعلی سینا چنین بیان کرده است: «آنکه از تنعم دنیا رو گردانده است زاهد نامیده می شود. آنکه بر انجام عبادت از قبیل نماز و روزه و غیره مواظبت دارد به نام عابد خوانده می شود و آنکه خیر خود را از توجه به غیر حق بازداشته و متوجه عالم قدس کرده تا نور حق بدان بتابد به نام عارف شناخته می شود البته گاهی دو تا از این عناوین یا هر سه در یک نفر جمع می شود.»
ما حصل پیش گفته این است که عرفان مصطلح عبارت است از منصرف ساختن ذهن از ما سوی الله و توجه کامل به ذات حق برای تابش نور حق بر قلب. پس معیار زهد و عبادت و همه اشتغالات فقط با تمرین و ممارست روح برای انصراف از عالم مادی و توجه به ساحت حق است تا با تکرار این تمرین بدان سو کشیده شود.
عارف، واصل کامل است، حق را می خواهد نه برای چیزی غیر حق بلکه، حق بما هو حق. او معرفت به حق که همان مبدأ اول و خداوند متعال است را بر غیر آن ترجیح می دهد.
برچسب: جبر و اختیار عرفان ولایت
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.