یکی از آموزههای اسلام در باب برنامه های تربیتی اعتکاف است که انسان میتواند در این فرصت به بهرههای فراوان تربیتی فردی و اجتماعی دست پیدا کند برخی از این بهرهها عبارت است از: غلبه بر هوای نفس، سازگاری با شرایط، قانونپذیری، آرامش، اعتبار یابی، افزایش اشتهای معنوی، توجه به دارایی و موفقیتهای کسب شده، عزت نفس، مدیریت در انتخابها و تصمیم گیریها، الگوبرداری، بازیابی و بازسازی خود و خداجویی، ارتقای معنوی و شخصیتی و تبیین رابطه انسان با خود، خدا و مردم که شامل خانواده و جامعه میشود که میتوان در اعتکاف به آنها دست پیدا کرد. اعتکاف از مهمترین فرصتهایی است که میتوان از آن جهت در کسب فضائل و دفع رذائل و روش رسیدن و تبدیل آنها به مؤلفههایی جهت سلوک اخلاقی برای زندگی بهره گرفت. اعتکاف اگرچه عبادتی است مسنحب، اما راهی است برای بریدن دل از غیر خدا و یافتن خود؛ این عبادت اختصاص به مذهب یا مکتب خاصی ندارد، بلکه با تحقیق در شریعتهای پیش از اسلام حاصل آن است که وجود آن در سلف نیز تأیید می شود اگرچه ممکن است در شیوه و روش برگزاری متفاوت باشند[۱].
در دین مبین اسلام، انجام سنت پسندیده اعتکاف از جایگاه ویژهای برخوردار است. آنچه که در آیین مسیحیت رواج پیدا کرده و شبیه اعتکاف، قلمداد می گردد مسئله رهبانیت است. رهبانیت یعنی خلوت نشینی، گوشه گیری و پرداختن به عبادت در خفا است.
برچسب: اعتکاف، عبادت، رهبانیت
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.