به ارتباط اینترنتی بین اشیاء و تجهیزاتی می‌گویند که در محیط پیرامون ما قرار دارند. این لوازم یا اشیاء متصل به شبکه اینترنت می‌توانند با استفاده از نرم‌افزار‌های موجود در تلفن‌های هوشمند، تبلت‌ها، رایانه‌ها، گجت یا ابزارک‌ها، ساعت‌های هوشمند، تلویزیون‌ها و هر شیء دیگری به صورت از راه دور کنترل و مدیریت شوند.

اینترنت اشیاء به معنای ارتباط حسگرها و دستگاه‌ها با شبکه اینترنت است که از طریق این ارتباط و تعامل بین لوازم متصل به شبکه و کاربران دارای دسترسی مجاز به این شبکه، امکان دیدن و کنترل لوازم متصل به شبکه برای کاربران آن فراهم می‌شود. این مفهوم می‌تواند به سادگی ارتباط یک گوشی هوشمند با تلویزیون یا به پیچیدگی نظارت بر زیرساخت‌های شهری و ترافیک باشد. این شبکه بسیاری از دستگاه‌های اطراف ما از ماشین رخت‌شویی و یخچال گرفته تا پوشاک را دربرمی‌گیرد.^[۶]

به عبارتی دیگر اینترنت اشیاء (IOT) یعنی مجموعه‌ای از اشیا و تجهیزات که به وسیله‌ اتصال به یک شبکه با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند. این فناوری می‌تواند به مصرف‌کنندگان خدمات گوناگونی ارائه کند، برای مثال می‌توان به کنترل برخی از وسیله‌ها از راه دور، اطلاع از شرایط محیطی خانه و…. اشاره نمود.^[۷]

اتحادیه بین‌المللی مخابرات، اینترنت اشیاء را اینگونه تعریف کرده است:

«زیرساختی جهانی برای جامعه اطلاعاتی که بر اساس فناوری‌های ارتباطی و اطلاعاتی دارای قابلیت تعامل‌ پذیری از قبل موجود و رو به رشد از طریق اتصال (فیزیکی و مجازی) اشیاء خدمات پیشرفته‌ای را ممکن می‌سازد.»^[۸]

طبق رهنمودهای اتحادیه بین‌المللی مخابرات «شیء» در عبارت اینترنت اشیاء یا به یک شیء از جهان فیزیکی (اشیاء فیزیکی) یا جهان اطلاعات (اشیاء مجازی) اشاره دارد که قابلیت شناسایی شدن و یکپارچه شدن با شبکه‌های ارتباطی را دارا است.^[۸]

اینترنت اجازه می‌دهد تا اشیاء در سراسر زیرساخت‌های شبکه موجود،^[۹] از راه دور کنترل شوند (مانند خانه هوشمند) و همچنین فرصتی برای ادغام مستقیم جهان فیزیکی به سیستم‌های مبتنی بر رایانه ایجاد کرده‌است و در نتیجه علاوه بر کاهش دخالت انسان، منجر به بهبود بهره‌وری، دقت و سود اقتصادی شده‌ است (مانند ربات‌های فروشنده).^[۱۰]

هنگامی که اینترنت با سنسورها و محرک‌ها تکمیل می‌شود، به یک فناوری نمونه از کلاس جامع سیستم‌های سایبری فیزیکی تبدیل می‌شود که شامل فناوری‌هایی مانند شبکه‌های هوشمند، نیروگاه مجازی، خانه‌های هوشمند، حمل و نقل هوشمند و شهرهای هوشمند است.

هر چیز منحصر به فردی که از طریق سیستم‌های محاسباتی جاسازی‌شده قابل شناسایی باشد، امکان همکاری در زیرساخت اینترنت را فراهم می‌کند. کارشناسان تخمین می‌زنند که ایجاد اینترنت اشیاء در حدود چهل و یک میلیارد شیء را تا سال 2025 دربرخواهد داشت.^[۱۱]

همچنین، انتظار می‌رود که اینترنت اشیاء اتصال پیشرفته از دستگاه‌ها، سیستم‌ها و خدماتی را که فراتر از ارتباط های ماشین به ماشین (M2M) باشد ارائه کرده و انواع شیوه‌نامه‌ها، دامنه‌ها و برنامه‌های کاربردی را پوشش دهد.^[۱۲] پیش‌بینی می‌شود که اتصال این دستگاه‌های تعبیه شده (از جمله اشیای هوشمند) به اتوماسیون تقریباً در تمامی زمینه‌ها کمک کند،^[۱۳] در حالی که همچنین برنامه‌های کاربردی پیشرفته مانند شبکه هوشمند می‌تواند ایجاد کند و مناطقی مانند شهرهای هوشمند را گسترش دهد.^[۱۴]

کاربردهای اینترنت اشیا

مفهوم اینترنت اشیاء (Internet of Things – IoT)، به نظر شبیه داستان‌هایی علمی تخیلی است که در آن یخچال‌ها حرف می‌زنند و خودروها به طور خودکار استارت می‌خورند. اما ارتباط با بستر اینترنت در وسایلی که دائم به یکدیگر متصل هستند، بسیار بیشتر از یک خانه یا خودرو هوشمند بر زندگی ما اثر خواهد گذاشت. برای کارگران، اینترنت اشیاء روش اشتغال آن‌ها را با حفظ وقت و منابع و ایجاد فرصت‌های تازه در رشد صنایع و اختراعات تغییر خواهد داد.

• سلامت الکترونیک
• شهر هوشمند
• کمک به حادثه دیدگان
• اینترنت چشم‌ها
• خانه هوشمند
• امنیت شهری: نظارت تصویری
• لباس‌ هایی متصل به اینترنت
• گجتی کوچک که از دزدیدن اشیا جلوگیری می‌کند
• خدمات خودرویی
• مدیریت هوشمند انرژی و شبکه هوشمند توزیع برق
• تدارکات هوشمند
• مانیتورینگ محیطی